คู่มือการร่างฟ้องคดีแรงงาน เล่ม 3

สารบัญ

1  นายจ้างฟ้องลูกจ้างละเมิดผิดสัญญาจ้างแรงงาน 

(ลูกจ้างประมาทเลินเล่อ งดเว้นการปฏิบัติหน้าที่)

 

2  ลูกจ้างฟ้องนายจ้างให้จ่ายค่าชดเชยตามกฎหมายคุ้มครองแรงงาน

(ลูกจ้างหย่อนสมรรถภาพในการทำงาน)

 

3  ลูกจ้างฟ้องนายจ้างให้จ่ายเงินบำเหน็จครบเกษียณ เรียกค่าชดเชยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า(ลูกจ้างไม่มีสิทธิฟ้อง)

 

4  นายจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์

(ลูกจ้างฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับ)

 

5  นายจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์    

(ลูกจ้างฝ่าฝืนคำสั่งของนายจ้าง)

 

6  นายจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์  

(ลูกจ้างยื่นข้อเรียกร้องและนัดหยุดงาน)

 

7  นายจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทน

(ลูกจ้างประสบอุบัติเหตุนิ้วมือสูญเสียสมรรถภาพ)

 

8 ลูกจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการอุทธรณ์สำนักงานประกันสังคม     

เรียกเงินทดแทน (ลูกจ้างประสบอุบัติเหตุร้ายแรงและเป็นเหตุฉุกเฉินกะโหลกศีรษะแตก)

 

9  ลูกจ้างฟ้องนายจ้างให้จ่ายเงินชดเชย

(ลูกจ้างละเว้นการปฏิบัติหน้าที่)

 

10 ลูกจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยอุทธรณ์

คณะกรรมการกองทุนเงินทดแทน เรียกค่าเสียหาย

(ลูกจ้างเป็นโรคพิษสารอลูมิน่า)

 

11    นายจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์เนื่องจากวินิจฉัยว่านายจ้าง  เลิกจ้างไม่เป็นธรรม

     คณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ ต่อสู้ว่า ลูกจ้างไม่ได้กระทำผิดด้วยการก้าวร้าวหรือ     ยุยงลูกจ้างอื่นไม่ให้เชื่อฟังและกระด้างกระเดื่องต่อผู้บังคับบัญชา หรือกระทำตนเป็นปรปักต่อผู้บังคับบัญชาทำร้ายผู้บังคับบัญชาหรือล่วงละเมิดสิทธิในร่างกายของผู้บังคับบัญชามีพฤติกรรมหรือกระทำการให้เสื่อมเสียการปกครองและระเบียบวินัยของนายจ้าง

 

12   ภรรยาลูกจ้างฟ้องให้เพิกถอนมติและผลการวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทน เนื่องจากวินิจฉัยว่า ลูกจ้างตายไม่ได้เกิดจากประสบอุบัติเหตุจากการทำงานหรือเกี่ยวข้องกับการทำงานให้แก่นายจ้างจึงไม่มีสิทธิรับเงินค่าทดแทน

 

            คณะกรรมการอุทธรณ์กองทุนเงินทดแทน ต่อสู้ว่านายจ้างมีระเบียบในทางปฏิบัติว่าพนักงานขับรถยนต์ของบริษัท ห้ามขับรถยนต์ออกนอกเส้นทางในวันเวลาเกิดเหตุลูกจ้างได้นำรถยนต์ออกนอกเส้นทาง และประสบเหตุจนถึงแก่ความตาย จึงเป็นการประสบอันตรายถึงแก่ความตายด้วยสาเหตุอันไม่เกี่ยวกับการทำงานให้แก่นายจ้าง

 

13   นายจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์เนื่องจากวินิจฉัยว่านายจ้างบอกเลิกจ้างโดยไม่ระบุสาเหตุการเลิกจ้าง เป็นการเลิกจ้างไม่เป็นธรรม

      คณะกรรมการแรงงานสัมพันธ์ ต่อสู้ว่าหนังสือที่นายจ้างบอกเลิกจ้างระบุข้อความว่า “บริษัทไม่ประสงค์จะจ้างทำงานต่อไปจึงขอบอกเลิกสัญญาจ้าง” โดยไม่ได้ระบุสาเหตุ

 

นายจ้างฟ้องให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทนเนื่องจากวินิจฉัยกำหนดและสั่งให้เสียเงินทดแทนรหัส 1004 ประเภทกิจการประกอบรถยนต์ซึ่งต้องชำระเงินสมทบในอัตรา 0.6% 

          คณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์กองทุนเงินทดแทน ต่อสู้ว่า นายจ้างมิได้อุทธรณ์ภายในกำหนด 30 วัน นับแต่วันที่ทราบคำวินิจฉัย จึงไม่มีสิทธิฟ้องคดีศาล คำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทน จึงเป็นที่สุด

 

14  ลูกจ้างฟ้องนายจ้างให้จ่ายค่าชดเชยตามกฎหมายคุ้มครองแรงงาน

(ลูกจ้างหย่อนสมรรถภาพในการทำงาน)

 

15         องค์การเหมืองแร่ในทะเลฟ้องลูกจ้าง กระทำการโดยจงใจหรือประมาทไม่ปฏิบัติตามระเบียบทำให้องค์การได้รับความเสียหายลูกจ้างต่อสู้ว่า ไม่มีอำนาจหน้าที่ในการดำเนินการฟ้องร้องและแก้ต่างคดีให้แก่องค์การฯ เนื่องจากองค์การฯ ได้ขอร้องให้พนักงานอัยการเป็นทนายความฟ้องแก้ต่างให้โดยลูกจ้างเป็นผู้ติดต่อประสานงานและอำนวยความสะดวกให้กับพนักงานอัยการเท่านั้น กรณีที่ไม่นำเงินตามคำพิพากษาไปวางศาลหรือไม่หาหลักทรัพย์ประกันไว้ต่อศาล ขณะยื่นคำร้องอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งของศาล จนศาลไม่รับคำร้องอุทธรณ์ขององค์การฯ นั้น เนื่องจากลูกจ้างไม่ได้รับแจ้งจากพนักงานอัยการว่าจะต้องนำเงินตามคำพิพากษาหรือจัดหาหลักประกันไปวางต่อศาลแต่อย่างใด และคดีขาดอายุความ

 

    องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ฟ้องลูกจ้างที่กระทำประมาทเลินเล่อ งดเว้นการปฏิบัติหน้าที่ ทำให้ไม้สูญหาย

    ลูกจ้างต่อสู้ว่าองค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ออกคำสั่งให้ ลูกจ้างไปทำงานที่ผิดกับข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างโดยมิชอบ และไม้ตามที่ฟ้องก็ได้หายไปก่อนที่ลูกจ้างจะไปปฏิบัติหน้าที่ และการที่ลูกจ้างลงนามในแบบพิมพ์หรือแบบฟอร์มสำรวจสินค้า (ไม้) คงเหลือประจำปี โดยไม่นับสำรวจไม้ที่หายไปก่อนแล้ว หาเป็นความจริงว่าไม้ยังมีอยู่ไม่ ลูกจ้างจึงไม่ต้องรับผิดและการที่ลูกจ้างลงนาม รับสภาพหนี้เนื่องจากถูกหัวหน้างานและหัวหน้าส่วน ข่มขู่ว่าหากไม่ลงนามรับสภาพหนี้จะเสนอให้องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ไล่ออก

 

16    การรถไฟแห่งประเทศไทยฟ้องให้เพิกถอนคำสั่งอุทธรณ์ของคณะกรรมการกองทุนเงินทดแทน เนื่องจากวินิจฉัยว่าลูกจ้างซึ่งมีหน้าที่ทำความสะอาดพื้นรถห้องน้ำห้องส้วมประสบอุบัติเหตุถึงแก่ความตายในขณะรถไฟวิ่ง ว่าเป็นการประสบอุบัติเหตุในระหว่างเวลาทำงาน

         คณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์กองทุนเงินทดแทน ต่อสู้ว่า ลูกจ้างตำแหน่งคนงานฝ่ายเดินรถมีหน้าที่ทำความสะอาด ห้องน้ำ ห้องส้วม ในขบวนรถไฟซึ่งเดินระหว่างกรุงเทพ-หนองคาย โดยทำงานระหว่าง 04:30 น. ถึง 23.00 น. เป็นการทำงานที่ติดต่อกันกับขบวนรถไฟและนอนค้างบนขบวนรถไฟ การตายของลูกจ้างในขณะที่อยู่บนขบวนรถกำลังวิ่งอยู่แม้จะไม่อยู่ในระหว่างเวลาทำงานก็ถือได้ว่าประสบอันตรายเนื่องจากการทำงานให้แก่นายจ้าง

          ศาลแรงงานกลางได้พิเคราะห์พยานหลักฐานของฝ่ายการรถไฟแห่งประเทศไทย กับพยานหลักฐานของฝ่ายคณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์กองทุนเงินทดแทนแล้วพิพากษา ยกฟ้อง

การรถไฟแห่งประเทศไทยอุทธรณ์ว่าขณะที่ลูกจ้างประสบอุบัติเหตุตายเป็นเวลาที่ลูกจ้างพักผ่อนไม่ได้อยู่ในเวลาปฏิบัติงานให้กับการรถไฟแห่งประเทศไทย  

 คณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์กองทุนเงินทดแทน แก้อุทธรณ์ว่าคำพิพากษาของศาลแรงงานกลางชอบด้วยกฎหมายแล้วและการอุทธรณ์ ของการรถไฟฯ เป็นการอุทธรณ์ ในปัญหาข้อเท็จจริง เป็นการต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54

 

17    ลูกจ้างฟ้องกระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ) ให้จ่ายค่าชดเชยเนื่องจากไม่บอกกล่าวการเลิกจ้างล่วงหน้า

          กระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ) ต่อสู้ว่า  มิได้เลิกจ้างแต่ลูกจ้างพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ด้วยเหตุเกษียณอายุ มิใช่เป็นการพ้นจากตำแหน่ง เพราะการเลิกจ้าง  จึงมีผลทำให้นิติสัมพันธ์  ทางการจ้างแรงงานระหว่างกระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ) กับลูกจ้างสิ้นสุดลงโดยการแสดงเจตนาของกระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ) และลูกจ้างพ้นจากตำแหน่งหน้าที่โดยผลของกฎหมายโดยขาดคุณสมบัติการเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจตามพระราชบัญญัติคุณสมบัติมาตรฐานสำหรับกรรมการและพนักงานรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2518 มาตรา 9,11 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2520 มาตรา 3 นอกจากนี้กระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ)ได้กำหนดในสัญญาจ้างว่าครบกำหนดสัญญาจ้างเมื่อลูกจ้างอายุครบ 60 ปีบริบูรณ์

          ศาลแรงงานกลางได้พิเคราะห์พยานหลักฐานของฝ่ายลูกจ้างกับพยานหลักฐานของฝ่ายกระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ) แล้วพิพากษาให้กระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ) จ่ายค่าชดเชยแก่ลูกจ้าง

         กระทรวงการคลัง (โรงงานยาสูบ) อุทธรณ์ว่าการให้ลูกจ้างเกษียณอายุเพื่อต้องการให้ลูกจ้างพักผ่อน หมดภาระที่จะต้องทำงานยังชีพอีกต่อไป การที่ลูกจ้างพ้นจากตำแหน่งจากเกษียณอายุไม่ใช่พ้นจากตำแหน่งเนื่องจากการเลิกจ้าง

 

18           ลูกจ้างองค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทย ฟ้ององค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทยให้จ่ายค่าชดเชยเนื่องจากไม่บอกกล่าวการเลิกจ้างล่วงหน้า

  องค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทย ต่อสู้ว่า ลูกจ้างพ้นจากตำแหน่งมิใช่เลิกจ้าง แต่เป็นการพ้นจากตำแหน่งหน้าที่ด้วยเกษียณอายุ ซึ่งผลทางนิติสัมพันธ์การจ้างแรงงานระหว่างองค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทยกับลูกค้าสิ้นสุดลง โดยผลของกฎหมายและลูกจ้างขาดคุณสมบัติการเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจตามพระราชบัญญัติคุณสมบัติมาตรฐานสำหรับกรรมการและพนักงานรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2518 มาตรา 9, 11 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2520 มาตรา 3 กำหนดคุณสมบัติของพนักงานรัฐวิสาหกิจต้องอายุไม่เกิน 60 ปีบริบูรณ์ นอกจากนี้องค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทย         ยังได้กำหนดไว้ในสัญญาจ้างว่าครบกำหนดสัญญาจ้างเมื่อลูกจ้างอายุครบ 60 ปีบริบูรณ์

      ศาลแรงงานกลางได้พิเคราะห์พยานหลักฐานของฝ่ายลูกจ้างกับพยานหลักฐานของฝ่ายองค์สื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทยแล้วพิพากษายกฟ้อง

      ลูกจ้างอุทธรณ์ว่าเงินที่ได้รับจากองค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทยเป็นเงินบำเหน็จไม่ใช่เงินค่าชดเชยการเลิกจ้าง

    องค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทยแก้อุทธรณ์ว่า การพ้นจากตำแหน่ง   หน้าที่ของลูกจ้างเป็นไปโดยผลของกฎหมายและข้อกำหนดในสัญญา หาใช่การเลิกจ้างหรือให้ออกจากงานไม่

 

 

19       ลูกจ้างองค์การแบตเตอรี่ ฟ้ององค์การแบตเตอรี่ให้จ่ายค่าชดเชยเนื่องจากไม่บอกกล่าวการเลิกจ้างล่วงหน้า

  องค์การแบตเตอรี่ต่อสู้ว่า ลูกจ้างพ้นสภาพความเป็นพนักงานองค์การ    แบตเตอรี่เพราะหย่อนความสามารถในการปฏิบัติหน้าที่การงานตามพระราชบัญญัติ    ว่าด้วยคุณสมบัติมาตรฐานสำหรับกรรมการและพนักงานรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2518  มาตรา 9, 11 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) นอกจากนี้ยังมีข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้างว่าพนักงาน

ต้องไม่กระทำการอันได้ชื่อว่าเป็นผู้ประพฤติชั่ว เช่น ประพฤติเป็นคนเสเพล    เสพของมึนเมาจนไม่สามารถครองสติได้ เมื่อลูกจ้างดื่มสุรามากจนถึงขั้นป่วยเป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง ร่างกายทรุดโทรม จนไม่สามารถปฏิบัติงานได้ เป็นผู้มีผลงานในหน้าที่ต่ำกว่ามาตรฐานและหย่อนสมรรถภาพในการทำงานและฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการจ้างและเป็นกรณีร้ายแรงการออกจากงานของลูกจ้างเป็นไปโดยผลของกฎหมายไม่ใช่เป็นการเลิกจ้าง

          ศาลแรงงานกลางได้พิเคราะห์พยานหลักฐานของฝ่ายลูกจ้างกับพยานหลักฐานของฝ่ายองค์การแบตเตอรี่แล้วพิพากษาให้องค์การแบตเตอรี่จ่ายค่าชดเชยให้ลูกจ้าง

          องค์การแบตเตอรี่อุทธรณ์ว่าลูกจ้างประพฤติเป็นคนเสเพล เสพของมึนเมา จนไม่สามารถครองสติได้ จนกระทั่งเป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง ร่างกายทรุดโทรมจนไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่การงานได้ จึงถือว่าลูกจ้างฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานหรือคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายขององค์การแบตเตอรี่

 

20      ลูกจ้างฟ้องประธานกรรมการดำเนินงานสถานีวิทยุกระจายเสียงทหาร 91        อยุธยาให้จ่ายบำเหน็จที่ครบเกษียณอายุเรียกค่าชดเชย ค่าไม่บอกกล่าวการเลิกจ้างล่วงหน้า

ประธานกรรมการดำเนินงานสถานีวิทยุกระจายเสียงทหาร 91 อยุธยา ต่อสู้ว่า ลูกจ้างไม่มีอำนาจฟ้องเนื่องจากไม่มีสัญญาว่าจ้างให้ลูกจ้างทำงานให้แก่สถานีวิทยุทหาร 91 อยุธยา จึงไม่มีการเลิกจ้างอันเป็นข้อพิพาทเกี่ยวกับสิทธิหรือหน้าที่ตามสัญญาจ้างแรงงานหรือข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง

 

 

21 พนักงานองค์การโทรศัพท์ฯ ฟ้ององค์การโทรศัพท์ฯ ให้เพิกถอนคำสั่ง ที่สั่งให้พนักงานชดใช้เงินที่เบิกสมทบเป็นค่าใช้จ่ายที่ไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศ และให้องค์การโทรศัพท์ฯ จ่ายเงินโบนัสให้แก่พนักงาน

องค์การโทรศัพท์ฯ ต่อสู้ว่า ได้อนุมัติให้พนักงานไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศพนักงานไม่มีสิทธิเบิกเงินสมทบเป็นค่าใช้จ่ายไปฝึกดูงาน และได้มีคำสั่งให้พนักงานชดใช้เงินดังกล่าว แต่พนักงานไม่ยอมชดใช้จึงได้นำโบนัสของพนักงานมาหักกลบลบหนี้ พนักงานไม่ยอมจึงได้ฟ้องแย้ง

พนักงานแก้ฟ้องแย้งว่าการไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศ ได้รับอนุมัติจากผู้อำนวยการโทรศัพท์ จึงมีสิทธิเบิกเงินสมทบเป็นค่าใช้จ่ายไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศได้ พนักงานไม่ต้องชดใช้เงินดังกล่าว องค์การโทรศัพท์ฯ จะนำเงินโบนัสมาหักกลบลบหนี้เป็นการกระทำที่มิชอบด้วยกฎหมาย

พนักงานแถลงปิดคดีว่า องค์การโทรศัพท์ฯ อนุมัติให้พนักงานไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศ จึงได้เบิกเงินสมทบเป็นค่าใช้จ่ายตามสิทธิ ต่อมาองค์การโทรศัพท์ฯ แจ้งว่าพนักงานได้สมัครใจสอบทุนฝึกอบรมไปดูงานเองจึงไม่มีสิทธิเบิกเงินดังกล่าว เมื่อพนักงานไม่ยอมชดใช้องค์การโทรศัพท์ฯ จะนำเงินโบนัสของพนักงานมาหักกลบลบหนี้หรือฟ้องแย้งหาได้ไม่

ศาลแรงงานกลางได้พิเคราะห์หลักฐานของฝ่ายพนักงานกับพยานหลักฐานของฝ่ายองค์การโทรศัพท์ฯ แล้วพิพากษายกฟ้อง และให้พนักงานชดใช้เงินที่เบิกสมทบเป็นค่าใช้จ่ายไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศ ให้แก่องค์การโทรศัพท์ฯ

พนักงานอุทธรณ์ว่าไม่ได้สมัครใจเข้ารับทุนไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศ แต่องค์การโทรศัพท์ฯ เป็นผู้เสนอชื่อพนักงานเอง จึงมีสิทธิเบิกเงินสมทบค่าใช้จ่ายไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศ ไม่จำต้องชดใช้เงินดังกล่าวให้แก่องค์การโทรศัพท์ฯ องค์การโทรศัพท์ฯ จะนำเงินโบนัสของพนักงานไปหักกลบลบหนี้หรือฟ้องแย้งหาได้ไม่

องค์การโทรศัพท์คัดค้านอุทธรณ์ว่า อุทธรณ์ของพนักงานพ้นกำหนดระยะเวลาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 234 และเป็นการอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงต้องห้ามตามกฎหมายวิธีพิจารณาคดีแรงงาน ส่วนกรณีที่องค์การโทรศัพท์ฯ ฟ้องแย้งพนักงานให้ชดใช้เงินที่เบิกสมทบเป็นค่าใช้จ่ายไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศนั้น ศาลแรงงานกลางมีอำนาจพิจารณาพิพากษา

พนักงานร้องอุทธรณ์คำสั่งของศาลชั้นต้นว่า อุทธรณ์ของพนักงานยังไม่พ้นระยะเวลา ส่วนเงินที่เบิกสมทบเป็นค่าใช้จ่ายไปฝึกอบรมดูงานต่างประเทศนั้นเป็นลาภมิควรได้

องค์การโทรศัพท์ แก้อุทธรณ์ว่า การที่ผู้รักษาการณ์แทนผู้อำนวยการองค์การโทรศัพท์ฯ ลงนามอนุมัตินั้นเป็นการอนุมัติให้พนักงานลาไปดูงานต่างประเทศ ตามวัตถุประสงค์ของพนักงาน ไม่ได้อนุมัติให้ไปปฏิบัติงานต่างประเทศ พนักงานจึงไม่มีสิทธิเบิกเงินสมทบเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทาง พนักงานจะต้องชดใช้เงินดังกล่าวให้กับองค์การโทรศัพท์ฯ เมื่อพนักงานไม่ยอมชดใช้ องค์การโทรศัพท์ฯ มีสิทธินำเงินโบนัสของพนักงานมาหักกลบลบหนี้ได้ ส่วนอุทธรณ์ของพนักงานนั้นเป็นข้อพิพาทเกี่ยวกับสิทธิและหน้าที่ตามสัญญาจ้างแรงงาน จึงเป็นอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ซึ่งต้องห้ามตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ. 2522 มาตรา 54